O Wilku, który bał się własnego cienia

O Wilku, który bał się własnego cienia to kolejna część przygód sympatycznego Wilka, bardzo przez nas lubianego. Wcześniejsze opisy dwóch książek znajdziecie tutaj:  O Wilku, który trafił do baśniowego lasu i Wilk, który chciał zmienić kolor.

W tej części dowiecie się, że kiedy nasz Wilk był jeszcze małym wilczkiem „…wszystkiego się bał” i „…przerażał go najmniejszy szelest”, nawet „…własny cień”. Przerażały go wszystkie wilcze zwyczaje, polowania, nocne wyprawy, samotne spacery po lesie. Jego rodzeństwo nie potrafiło go zrozumieć, a rodzice czuli wielkie zakłopotanie odmiennością i dziwnością swojej pociechy. Pewnego dnia zachęcony przez rodziców, Wilk postanawia ruszyć samotnie w świat i odnaleźć swoją odwagę.  Jestem przekonana, że czytając tę historię niejedno dziecko poczuje ulgę, że nie tylko ono, ale też groźny Wilk, może odczuwać obawę i lęk przed nieznanym, może bać się ciemności i tego co w ciemnym kącie się kryje.

W czasie swojej wędrówki Wilk spotyka leśne zwierzęta, które na pierwszy rzut oka groźne, okazują się sympatyczne i przyjazne. Nadarza się też okazja do sprawdzenia swojej siły i ukrytej odwagi, kiedy to Wilk spotyka małego zajączka uwięzionego w pułapce.  Wilk pokonuje swój wielki strach i nie tylko uwalnia zajączka, ale też opiekuje się nim całą noc opowiadając historie o dzielnych rycerzach, a potem pomaga mu odnaleźć mamę. Wydarzenia tej nocy, sprawiają Wilkowi radość i dodają wiary w siebie.

Ze wszystkich prób jakie, Wilk który bał się własnego cienia, spotyka na drodze, wychodzi zwycięsko, a na końcu dołącza do grupy sympatycznych wilków. „Chyba mamy nowego w naszej bandzie?!” – cieszą się nowi kompanii Gruby Ludwik, Walerian, Alfred i Jędrek. Wśród nowych przyjaciół Wilk odnajduje siebie.

Przesympatyczna opowieść o uczuciach i  walce z samym sobą. Mimo lekkości i humorystycznego zabarwienia, dzieci znajdą w książce wskazówki jak radzić sobie ze swoimi małymi, wielkimi problemami. Książka pozwala nam rodzicom, uzmysłowić sobie jakie emocje mogą kłębić się w małym człowieku.

Kiedy czytamy O Wilku, który bał się własnego cienia, zawsze zapada cisza, mój Synek słucha w skupieniu, myśli i zastanawia się. Staram się nie przerywać tej gonitwy myśli, pozostawiam mu przestrzeń do bycia sam na sam ze sobą i pozwalam wyciągnąć wnioski dla siebie.

Polecam Wam Wilka, to zabawna i mądra lektura, opatrzona kolorowymi obrazkami wprost stworzonymi dla dzieci.

O Wilku, który bał się własnego cienia, Orianne Lallemand, Eleonore Thuillier, wydawnictwo adamada, 32 strony, wiek 3+

Moja ocena: