Atlas zaświatów – niezwykła podróż przez wierzenia o życiu po śmierci | Recenzja

Atlas zaświatów – książka, która otwiera rozmowę o tym, co niewidzialne

Atlas zaświatów to wielkoformatowa, zachwycająca książka, która zabiera czytelników w niezwykłą podróż po zaświatach. Emily Hawkins w poetycki, a zarazem przystępny sposób podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie: co dzieje się z nami po śmierci?

Śmierć – przewrotna zagadka życia – dla jednych bywa fascynująca, dla innych przerażająca. Autorka wraz z ilustratorem tworzą przewodnik po wierzeniach, mitach oraz legendach z różnych zakątków świata, pokazując jak ludzie na przestrzeni wieków wyobrażali sobie miejsce ostateczne.

To książka pełna emocji, refleksji oraz niezwykłych obrazów – magicznych, czasem mrocznych, ale zawsze pobudzających wyobraźnię. Zanurzając się w jej kartach, można na chwilę zapomnieć o codzienności.

Europa – od mitów greckich po słowiańskie legendy

Podróż rozpoczyna się w Starożytnej Grecji, w Królestwie Cieni, „w którym dusze umarłych miały spędzić wieczność w hańbie lub chwale”. Następnie przenosimy się do Skandynawii, by poznać wojowniczych Wikingów i ich wizję Walhalli, a potem do słowiańskich wierzeń o świecie po śmierci.

Czy wiedzieliście, że „bociany były dla Słowian przewodnikami między światem żywych i umarłych. Skrzywdzenie bociana przynosiło pecha”? To właśnie chrześcijaństwo przyniosło znany nam dziś obraz Królestwa Niebieskiego.

Afryka – duchy, bogowie i opowieści o przejściu na drugą stronę

Afrykańskie tradycje są równie bogate i różnorodne jak sam kontynent. Wędrujemy od Egiptu, przez królestwo Zulusów, aż po Aszantów z Ghany. To spotkanie z niezwykłymi historiami o duchach, przemianach oraz przejściu między światami.

Azja – rajskie zaświaty, demony i duchowe ścieżki

Azjatycka wizja „po śmierci” to barwna mozaika pełna bogów, demonów oraz duchowych przygód. Cofamy się do początków historii ludzkości, odkrywając turko-mongolskie tradycje Azji Środkowej, w których złym ludziom demony nie odpuszczają.

W islamie czeka obietnica życia po śmierci dla tych, którzy żyli zgodnie z zasadami religii, a w hinduizmie – niebiańskie królestwa pośród chmur. W Chinach z kolei poznamy tajemnicę słynnej terakotowej armii odkrytej w 1974 roku.

Ameryki – duchy przodków i mroczne rytuały

W Ameryce Północnej odkrywamy wierzenia rdzennych plemion – światła na niebie, tańczących zmarłych jak również wodne światy duchów z dalekiej północy.
W Ameryce Środkowej i Południowej czekają nas mroczne zaświaty Majów, rytuały Inków oraz niebo amazońskich ludów.

Australia i Oceania – wyspy duchów i podwodne ogrody

Dla mieszkańców wysp Oceanii zaświaty były miejscem położonym „poza horyzontem” – wśród wysp, pod wodą lub tam, gdzie zachodzi słońce. Odkrywamy wyspę duchów oraz magiczne ogrody Hiyoyoa, pełne spokoju oraz tajemnic.

Atlas zaświatów – książka, która uczy rozmowy o śmierci z dzieckiem

Przytoczyłam jedynie nieliczne fragmenty z tej literackiej podróży. Aby naprawdę ją przeżyć, warto sięgnąć po książkę i odkrywać ją wspólnie z dzieckiem.

Zwieńczeniem opowieści jest przesłanie, które porusza swoją prostotą:

„Nic nie żyje wiecznie. Jednak elementy, z których składa się każdy organizm, przetrwają jako części niekończącego się cyklu życia. Pod wieloma względami śmierć jest więc nie tylko końcem, ale i początkiem.”

Atlas zaświatów to książka piękna, zaskakująca oraz pełna zadumy. Warto czytać ją razem – nie po to, by pogrążać się w mrocznych wizjach, ale by wspólnie zachwycić się kołem życia i odnaleźć spokój w rozmowie o tym, co nieuchronne, a zarazem naturalne.

Polecam ją wszystkim, którzy szukają odpowiedzi, inspiracji i refleksji. Szczególnie tym, których fascynuje historia, mitologia, religie świata i duchowe tradycje różnych kultur.

Atlas zaświatów. Przewodnik po podziemnych, ziemskich i niebieskich królestwach zmarłych, Emily Hawkins, wyd. Kropka, 96 stron dużego formatu, wiek 9+ (sama nie wiem, dałabym więcej).